Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

When in Cairo, follow the locals


Όσο πιο σκούρο είναι το δέρμα σου, τόσο το καλύτερο όταν βρίσκεσαι στην Αίγυπτο. Φαίνεσαι λιγότερο "τουρίστας" και οι πιθανότητες για παρενοχλήσεις τύπου "έλα να σε πάω εδώ κι εκεί, δώσε μου μπαξίσι" είναι μειωμένες κατά κόρον.

Αν είσαι γυναίκα, βάλε και καμιά μαντίλα στο κεφάλι, για να εξασφαλιστεί η ηρεμία σου και η ησυχία σου. Εγώ δεν έβαλα, και μόνο μία φορά έφαγα ενόχληση και παραβίαση του προσωπικού μου χώρου. Φωνάζεις όμως ένα "κχαλάς" (=φτάνει) και ο θύτης τρέπεται σε φυγή στο δευτερόλεπτο. Αν είσαι άντρας, άσε κάνα μούσι για να φαίνεσαι ισλαμιστής και τελείωσε η υπόθεση. Η χαρά που θα κάνουν στα μουσεία, εστιατόρια, κτλ είναι απερίγραπτη.


Αν στη χώρα που μένεις δεν βρίσκεις με ευκολία ναργιλέδες, τότε παράγγειλε "σίσια" σε κάναν καφενέ. Στην Αλεξάνδρεια είναι πιο αποδεκτό να καπνίζουν "σίσια" και οι γυναίκες και σε μαγαζιά για ντόπιους, ενώ στο Κάιρο καλύτερα να περιοριστείς (αν είσαι γυναίκα φυσικά) σε κάνα ξενοδοχείο.

Τι πρέπει να δεις στο Κάιρο:

Σίγουρα, σιγουρότατα τις τρεις γνωστές πυραμίδες. Για ποιο άλλο λόγο πας, άλλωστε. Αν δεν επιλέξεις να πας με κάποιο οργανωμένο και ομαδικό τρόπο, tour που λέμε, τότε πρόσεξε τι συμφωνίες κάνεις με τον ταξιτζή μην σου φάει παραπάνω από όσα πρέπει. Αν ούτε ταξί επιλέξεις να πάρεις, αλλά πας με κάποιο μέσο δημόσιο, πρόσεξε μην σου "κολλήσει" κανένας για να σου προσφέρει ταξίδια στην έρημο που είναι λέει της κυβέρνησης. Δεν είναι καμιάς κυβέρνησης και το πιθανότερο είναι ότι θα σε υπερχρεώσουν. Μέσα στο χώρο των πυραμίδων, πολλοί θα θέλουν να στα πάρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μπορεί να σου βάλουν με το ζόρι κάνα παραδοσιακό είδος ενδυμασίας και να σε βγάλουν φωτογραφία και μετά να επιμένουν για φιλοδώρημα, ενώ συνέχεια σε τρέχουν ξωπίσω διάφοροι με άλογα ή καμήλες για να σε πάνε βόλτα. Αν επιλέξεις να αγοράσεις κάποια τέτοια υπηρεσία ας την πούμε, τότε καλώς, απλώς πρόσεξε μην στην χρεώσουν με το ζόρι, χωρίς καλά καλά να το έχεις καταλάβει. Απόφυγε να αγοράσεις σουβενίρ μέσα στο χώρο των πυραμίδων, γιατί θα τα βρεις μισοτιμής έξω.


Μετά είναι και το μουσείο του Καΐρου που έχει μέσα τόσα πολλά πράγματα, που αν θες να τα δεις πραγματικά και στα σοβαρά δεν σε φτάνει μία μέρα. Αν επιλέξεις να πάρεις ξεναγό, τότε θα σου κάνει ένα σύντομο μεν, ικανοποιητικό δε, γύρο στα σημαντικότερα εκθέματα που θα σου πάρει 2-3 ώρες. Πριν μπεις στο μουσείο, θα περάσεις από έλεγχο και για αυτό να έχεις έτοιμα τα χαρτιά σου.

Η αγορά του Αλ-Χαλίλι είναι για αυτούς που τους αρέσει η πολυκοσμία, τα ψώνια και το παιχνίδι του παζαρέματος. Κοντά στην αγορά, έχει επιχορηγημένη από το κράτος παράσταση με περιστρεφόμενους δερβίσηδες, δύο φορές την εβδομάδα. Πήγαινε νωρίς για να βρεις καλή θέση. Αξίζει τον κόπο.

Γύρω από την αγορά, βρίσκεται το λεγόμενο "ισλαμικό Κάιρο" που έχει πολλά ωραία μέρη.

Σίγουρα, ακόμα και η αστυνομία, ή οι διάφοροι αρμόδιοι για την ασφάλεια των αξιοθέατων, θα προσπαθήσουν να σου πάρουν χρήματα για να σε οδηγήσουν σε μέρη που έτσι κι αλλιώς υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση. Θα σου κάνουν και καμιά ξενάγηση τύπου "these are the pyramids. The pyramids are very old". Πέρα από αυτά τα μέρη, και οι διάφοροι σταθμοί είναι σημεία κλειδιά για τους touts.

Φαΐ:

Μπορείς να φας ό,τι γουστάρεις. Απόφυγε λίγο τα φαγητά του δρόμου, εκτός αν ζεματάνε. Νερό: εμφιαλωμένο, αλλά μην κάνεις υπερβολές του τύπου "πλένω ακόμα και τα δόντια μου με εμφιαλωμένο νερό". Σιγά μην λούζεσαι και με evian.

Μην ξεχάσεις να φας κουσιάρι, που είναι κάποιου είδους ζυμαρικό και από πάνω βάζεις μια "τηανιά" φακές με κρεμμύδια και στο τέλος περιχύνεις μια καυτερή κόκκινη σάλτσα. Τέλειο φαΐ!

Πόσα?:

Αν συγκρίνεις ότι έτσι κι αλλιώς θα φας την υπερχρέωση γιατί είσαι τουρίστας, και πάλι φτηνά θα σου κάτσει. Καλό είναι να διαπραγματεύεσαι την τιμή πριν δεχτείς την υπηρεσία (π.χ. στα ταξί κτλ). Με ένα μέχρι και ενάμισι δολάρια μπορείς να φας ένα πιάτο κουσιάρι, παρόμοια τιμή σε τρέντι καφετέριες για ένα καφέ, ενώ οι γνωστές φαστφουντάδικες αλυσίδες, είναι ακριβότερες από τα ντόπια φαστφουντάδικα, και οι ντόπιοι βάζουν τα καλά τους όταν είναι να πάνε να φάνε εκεί.

Για γερά νεύρα:

Το να χρησιμοποιείς ταξί, λεωφορεία κτλ, στο Κάιρο είναι ένα πολιτισμικό σοκ από μόνο του. Η οδική συμπεριφορά είναι εντελώς εκτός των πλαισίων μιας ευρωπαϊκής χώρας, ενώ τα φανάρια έχουν ένα διακοσμητικό ρόλο. Ενώ υπάρχουν εδώ και 2-3 δεκαετίες, ο κόσμος δεν φαίνεται να τα έχει αποδεχτεί και εξακολουθεί να αψηφεί τις σημάνσεις τους, ακολουθώντας μόνο τις υποδείξεις των αστυνομικών της τροχαίας, όταν αυτοί είναι παρόντες.

Το μεγαλύτερο βάσανο και το μεγαλύτερο πολιτισμικό σοκ έχει να κάνει με το να προσπαθείς να περάσεις το δρόμο. Εκεί κολλά και ο τίτλος: When in Cairo, follow the locals. Μπορεί να σου φαίνεται αποστολή αυτοκτονίας αυτό που κάνουν, αλλά, πίστεψέ με, αυτοί ξέρουν, και αν ακολουθήσεις ένα ντόπιο διασταυρώνοντας το δρόμο είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για να φτάσεις σώος και αβλαβής στον προορισμό σου.

Η γεύση που αφήνει:

Το Κάιρο είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στα της Αιγύπτου, και προσωπικά μου άνοιξε την όρεξη για να επισκεφτώ ξανά τη χώρα και να ανακαλύψω και τους υπόλοιπους θησαυρούς της που δεν πρόλαβα να δω σε 4 μέρες. Ελπίζω αυτό να είναι σύντομα και να μπορέσω να πάω Λούξορ-Ασουάν και για σαφάρι στην έρημο!